آیتالله طالقانی در پیامی که سی‌ام خرداد ماه سال ۱۳۵۸ و به مناسبت سالگرد درگذشت دکتر علی شریعتی منتشر کرد، این شخصیت را به استناد آیۀ ۳۵ سوره نور به درخت زیتون تشبیه کرد که روشنی بخش محفل جوانان شد.در این پیام تسلیت شریعتی فردی توصیف می شود که با زبان و قلم به مبارزه با استعمار فرهنگی شرق و غرب پرداخت و حرکت انقلابی را آغاز کرد.
دفتر آیتالله طالقانی به نمایندگی از ایشان طرحی برای «شوراهای محلی» تهیه کردند که در بیستم اردیبهشت در روزنامۀ اطلاعات به چاپ رسید. در این طرح برای تشکیل شوراها در سطح ده (روستا)، بخش، شهر، شهرستان و استان حدود اختیارات و وظایف در نظر گرفته شده است. همچنین، از عموم مردم خواسته شده که پیشنهادات و انتقادات خود در این خصوص را به دفتر آیتالله طالقانی ارسال کنند.
بر اساس این طرح، کدخدا و شهردار مستقیم از سوی شورای ده و شهر انتخاب می‌شوند و انتخاب دیگر مقامات محلی همچون بخشدار، فرماندار و استاندار با پیشنهاد شوراها و تایید مقام بالادستی در دولت انجام می‌گیرد. همچنین، شورای شهرستان حق وضع آیین‌نامه را دربارۀ امور فرهنگی، آموزشی، بهداشتی و دیگر مسائل منطقه‌ای را در چارچوب قوانین مجلس شورای ملی، دارد.
نقده از جمله شهرهای دارای جمعیت کرد است که در جریان ناآرامی‌های کردستان، درگیر تنش شد. در اواخر فروردین ماه ناآرامی در نقده به اوج رسید و آیتالله طالقانی طی پیامی، در شب سوم اردیبهشت، به آن واکنش نشان داد. طالقانی در این پیام بر ضرورت همبستگی و به دست گرفتن سرنوشت امور توسط خود مردم تاکید کرد و گشودن آتش و گلوله را روشی ناکارآمد دانست. او ابراز امیدواری کرد که با تشکیل شوراها مردم محلی بتوانند به دور از تعصبات قومی و مذهبی سرنوشت خود را به دست گیرند.
در دوم اردیبهشت ماه ۱۳۵۸، در پی تنش داخلی در منطقۀ خوزستان و به ویژه شهر خرمشهر، آیتالله شیخ محمدطاهر آل‌شبیر خاقانی که از مراجع تقلید سرشناس خرمشهر بود، اعلام کرد قصد دارد به نشانه اعتراض کشور را ترک کند. در واکنش به این خبر آیتالله طالقانی با ارسال پیامی ضمن دلجویی از او، با اشاره به موافقت امام خمینی با تشکیل شوراهای محلی، این ایده را راهکار حل مسائل منطقه‌ای عنوان کرد و از آل شبیر خواست تا زمان تشکیل شوراها مشکلات را تحمل کند.
۲۳ فروردین ماه ۱۳۵۸، آیتالله طالقانی فرزندان خود (ابوالحسن و مجتبی طالقانی و نیز هدی همسر فلسطینی مجتبی) را برای دریافت پیامی که یاسر عرفات برای او ارسال کرده بود، نزد هانی‌الحسن، مسوول دفتر سازمان آزادی‌بخش فلسطین فرستاد. اما آنها در راه بازگشت به خانه توسط اصغر صباغیان و محمد غرضی که از اعضای کمیته و ملبس به لباس سپاه پاسداران بودند، دستگیر و به محل استقرار کمیته در ساختمان سلطنت‌آباد ساواک منتقل شدند. آنها در این توقیف ۱۷ ساعته در سلول انفرادی نگه داشته شدند و دربارۀ ناآرامی‌های گنبدکاووس مورد بازجویی قرار گرفتند.
۲۳ فروردین ماه ۱۳۵۸، آیتالله طالقانی فرزندان خود (ابوالحسن و مجتبی طالقانی و نیز هدی همسر فلسطینی مجتبی) را برای دریافت پیامی که یاسر عرفات برای او ارسال کرده بود، نزد هانی‌الحسن، مسوول دفتر سازمان آزادی‌بخش فلسطین فرستاد. اما آنها در راه بازگشت به خانه توسط اصغر صباغیان و محمد غرضی که از اعضای کمیته و ملبس به لباس سپاه پاسداران بودند، دستگیر و به محل استقرار کمیته در ساختمان سلطنت‌آباد ساواک منتقل شدند. آنها در این توقیف ۱۷ ساعته در سلول انفرادی نگه داشته شدند و دربارۀ ناآرامی‌های گنبدکاووس مورد بازجویی قرار گرفتند.
طالقانی پس از آزادی فرزندان، در اعتراض به این اتفاق، در روز ۲۵ فروردین دفاتر خود در تهران را تعطیل و به رامسر سفر کرد. در واکنش به این سفر، راهپیمایی‌های گسترده‌ای از سوی احزاب و نهادهای مختلف و دانش‌آموزان و دانشگاهیان برگزار شد. این سفر اعتراضی سرانجام با وساطت امام خمینی(ره) و دیدار احمد خمینی با طالقانی خاتمه یافت. طالقانی پس از بازگشت، در ۳۱ فروردین، در یک سخنرانی رادیویی حوادث رخ داده را برای عموم مردم توضیح داد. او در این سخنان دستگیری فرزندانش در روز روشن و بدون حکم دادگاه را نشانۀ مسأله‌ای نگران‌کننده دانست، که برای جلوگیری از تکرار حوادثی مشابه کردستان و گنبد، باید نسبت به رفع آن اقدام کرد. وی همچنین با تمجید از تلاش‌ها و زحمات نیروهای پاسدار در کمیته‌ها، تصفیه این ارکان از نیروهای نفوذی و غیر صادق را ضروری اعلام کرد و نسبت به بروز افراط‌گرایی در جامعه نیز هشدار داد و در پایان از همه خواست به دور از دشمنی با یکدیگر محافظ راه مستقیم انقلاب باشند.
۲۳ فروردین ماه ۱۳۵۸، آیتالله طالقانی فرزندان خود (ابوالحسن و مجتبی طالقانی و نیز هدی همسر فلسطینی مجتبی) را برای دریافت پیامی که یاسر عرفات برای او ارسال کرده بود، نزد هانی‌الحسن، مسؤول دفتر سازمان آزادی‌بخش فلسطین فرستاد. اما آنها در راه بازگشت به خانه توسط اصغر صباغیان و محمد غرضی که از اعضای کمیته و ملبس به لباس سپاه پاسداران بودند، دستگیر و به محل استقرار کمیتۀ در ساختمان سلطنت‌آباد ساواک منتقل شدند. آنها در این توقیف ۱۷ ساعته در سلول انفرادی نگه داشته شدند و دربارۀ ناآرامی‌های گنبدکاووس مورد بازجویی قرار گرفتند.
طالقانی پس از آزادی فرزندان، در اعتراض به این اتفاق، در روز ۲۵ فروردین دفاتر خود در تهران را تعطیل و به رامسر سفر کرد. در واکنش به این سفر، راهپیمایی‌های گسترده‌ای از سوی احزاب و نهادهای مختلف و دانش‌آموزان و دانشگاهیان برگزار شد که منجر به صدور اطلاعیه‌ای در تاریخ ۲۹ فروردین ۱۳۵۸ از جانب طالقانی شد. او در این اطلاعیه او ضمن قدردانی از حمایت مردم، درخواست کرد این تجمعات ادامه پیدا نکند و نسبت به خطر افراط‌گرایی چپ و راست نیز هشدار داد.
به دنبال دستگیری فرزندان آیتالله طالقانی (مجتبی طالقانی و ابوالحسن طالقانی) در تاریخ ۲۳ فروردین ۱۳۵۸، طی پیامی منتشره در تاریخ ۲۸ فروردین ماه، خطاب به مردم ضمن دعوت آنها به حفظ آرامش و جلوگیری از سوءاستفادۀ عناصر فرصت‌طلب و ماجراجو، موضوع را نه مسئله‌ای شخصی که نگرانی از سقوط دوباره به دامن استبداد معرفی کردند.
آیتالله طالقانی با صدور پیامی از مردم درخواست کرد تا بنا به تقاضای شهردار وقت تهران مبنی بر مشارکت عموم مردم در پاکسازی محیط شهری به خصوص در محلات جنوب تهران، مشارکت داشته باشند. این طرح روز ۲۳ فروردین ۱۳۵۸ اجرا شده است.
در آخرین روز سال ۱۳۵۷ آیتالله طالقانی در اجتماع مردم در میدان آزادی تهران حضور یافت و در سخنانی ضمن تأکید بر حمایت مجدد از ارتش، بین برخی از فرماندهان رده بالای این سازمان و بدنه ارتش تفکیک قائل شد و از مردم خواست تا با همبستگی و وحدت زمینه‌ساز یکپارچگی داخلی در مقابل دشمنان بیرونی شوند.
با توجه به گزارش‌های مختلفی که از صید بی‌رویه ماهی در دریای خزر به دفتر آیتالله طالقانی می‌رسید، این دفتر در اسفند ماه ۱۳۵۷، با صدور پیامی، ضمن برشمردن مضرات صید بی‌رویه ماهی برای عموم مردم و منافع کشور، از ماهیگیران تقاضا کرد تا با پیروی از دستورالعمل‌های شرکت سهامی شیلات، دام‌های ماهی‌گیری خود را از دریاچه‌ها و رودها خارج سازند.
آیت الله طالقانی در تاریخ ۲۳ اسفند ماه ۱۳۵۷ با صدور پیامی از همدردی و پیام‌های تسلیت مردم و شخصیت‌های مختلف برای درگذشت همسرش، تشکر کرد و از مسئولین خواست تا از برگزاری مجالس ترحیم بیشتر خودداری کنند. توران معتضدی، همسر آیتالله طالقانی، در اسفندماه سال ۱۳۵۷ درگذشت.
از ۲۱ بهمن ۱۳۵۷ درگیری مسلحانه بین نیروهای انقلابی و عوامل حکومت شاهنشاهی شدت گرفت. از جمله، افسران گارد شاهنشاهی برای سرکوب همافران به پایگاه نیروی هوایی فرح‌آباد حمله کردند که به درگیری مسلحانه دو طرف منجر شد. آیتالله طالقانی به این مناسبت پیامی صادر کرد و ضمن دعوت هر دو طرف به آرامش، خواهان مجازات مهاجمان به این پایگاه شد.
کتابخانه آنلاین «طالقانی و زمانه ما»، محصول یک تلاش علمی به منظور جمع آوری مجموعه آثار مرتبط با آیت الله سید محمود طالقانی، روحانی نواندیش و یکی از سیاست ورزان تاثیرگذار در روند تاریخ معاصر ایران، و انتشار آزاد آن برای عموم پژوهشگران، اندیشمندان و علاقهمندان است.
کلیه حق و حقوق برای مجتمع فرهنگی آیت الله طالقانی محفوظ می باشد. طراحی سایت دنیا وردپرس
