آیت‌الله طالقانی، در این مقاله که در سال ۱۳۴۰ منتشر شده است، به بحث دربارۀ تمرکز و یا عدم تمرکز در مرجعیت شیعه پرداخته و ضمن تشریح ادلۀ هر دو دیدگاه، ایدۀ خود را که شورایی بودن مرجعیت و صدور فتواست، ارائه داده‌ است. زمینه اندیشیدن درباره این موضوع، وفات آیت‌الله بروجردی، مرجع بزرگ و مورد قبول شیعه در فروردین سال ۱۳۴۰ بود که بعد از آن، بحث درباره جانشینی ایشان در حوزه‌های علمیه مطرح شد.