پاسخ به پیام امام خمینی پس از آزادی از زندان

۱۷ آبان ماه ۱۳۵۷ ش برابر ۷ ذی الحجه 1399 ق

بسم الله العزيز القهار

حضرت آیت‌الله العظمی خمینی روحی‌فداه

سلام عليكم، بما صبرتم فنعم عقبى الدار

از پیام گرمی‌بخشی و تفقد آن مرجع عالی‌قدر، کمال امتنان را دارم. سربلندی و افتخار ما پیوسته تلاش در جهت نمایاندن اسلام حقیقی و سربازی و مجاهدت در راه تحقق و پیشبرد انقلاب آن است. تنها با اقدام و ایثار در راه اعتلای حاکمیت کلمه توحید است که ثبات می‌یابیم.

تحمل تبعید و محرومیت و غم امت خوردن‌ها از جانب آن حضرت و تحمل شکنجه‌ها و محکومیت‌های کسانی که در داخل کشور هستند و سایر سربازان امام عصر (عجل الله فرجه الشریف) چون در راه معبودمان پروردگار بی‌همتا و حذف و نفی موانع و طاغوت‌ها در مسیر انسا‌ن‌ها به سوی کمال مطلق و خالق ذوالجلال می‌باشد چه باك! هزاران سر و جا و وقت عمر فدای آن باد! چرا که ما دل در گرو حاکمیت قسط الهی نهاده‌ایم.

اینجانب و همۀ زندانیان، آزادی خود را در درجۀ اول مديون الطاف پروردگار عزیز و مقتدر هستيم و ارادۀ قاهرش بر خذلان و ذلت ظالمين و برتری و حاکمیت مظلومین و مستضعفین قرار دارد و در درجۀ بعد مرهون فداکاری‌ها و خون‌های این امت رنجدیده و ستم‌کشیدۀ مسلمان ایران هستیم که تحت قيادت و هدایت آن حضرت، با ایمان و قدم ثابت و شایستگی بی‌سابقه‌ای در مقام مرجعیت و رهبری جهاد مقدس امت با نثار خون خود در شکنجه‌گاه‌ها و میادین تیر یا در كوچه‌ها و خیابان‌ها، عزت و افتخار برای ملت ایران فراهم کردند؛

نهال برومند توحيد به شکوفایی نشست و خون پاک شهیدان و مجاهدان و اندیشه متفکران آن را آبیاری کرد. تا مکر و حیله‌های قدرت فرعونی را به خودشان برگرداند و امید است این ایمان و مجاهدت‌های پاك بر قدرت مالی و اسلحه‌ی بی‌اندازه‌اش نیز پیروز شود و گرفتار نکال دنیا و آخرت گردد: « فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى»، «وَمَكَرُوا وَمَكَرَ اللَّهُ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ».

امروز رژیم از اوج قدرت مغرورانه و جباریت خود به موضع زبونی و نکال رانده شده، در برابر طوفان خشم ملت به پوزش‌خواهی و اعتراف به گناهان نشسته است: «الَّذِينَ كَفَرُوا أَعْمَالُهُمْ كَرَمَادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ فِي يَوْمٍ عَاصِفٍ لَّا يَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُوا عَلَى شَيْءٍ ذَلِكَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِيدُ» همان فردی که تا چندی پیش وجود هر مخالفی را انکار می‌کرد و نعره: «أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى» سر می‌داد و زندانیان سیاسی را یکسره تروریست و خائن می‌خواند و از هیچ‌گونه تحقیر و حبس و شکنجه بی‌باکانه، خودداری نمی‌کرد. امروز در برابر خروش انقلاب و عصیان توده‌های مردم دست نیاز به سوی همان مخالف دراز کرده است تا شاید خود و نظام منحط خود را از میان طوفان نجات دهد. معذلك این پایان کار نیست. اگر چه راه تا رهایی کامل طولانی است، ولی طلایع آن پی‌درپی می‌درخشد.

اکنون که امت مسلمان و حق‌طلب و عدالت‌خواه پس از سال‌ها تحمل و رنج‌ها و فداکاری‌ها و مجاهدات پیشروان صادق خود از میان کوره راه‌های امید و نجات بالاخره راه و رهبر خود را یافته در جادۀ حيات‌بخش انقلاب و جنبش انقلاب و جنبش رهایی‌بخش اسلامی به پیش می‌تازد و می‌رود که ثمرات جهاد خود را بچیند، وظیفه و مسئولیت سنگین‌تر و حادتر می‌نماید.

بر ما است که در بستن راه بر حيله‌ها و دسیسه‌های دشمنان خارجی و داخلی اسلام هشیار و بیدار و متحد و مددکار هم باشیم تا نظام طاغوتی استبداد و استعمار حيله‌گر بار دیگر و از راه دیگر بر امت اسلامی هجوم نیاورد: «وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ لِلَّهِ».

اینجانب مصمم هستم که تحت هدایت و یاری پروردگار، در کنار برادران مبارز و مسلمان خود و زیر پرچم واحد و نظم سازمان متشکل انقلاب توحیدی، با ارشاد و هدایت آن مرجع گرانقدر و تا آنجا که در توان دارم، تا پایان راه که وصال به آستان پروردگار است، ادامه دهم. «ربنا وفقنا لما تحب و ترضی» و از درگاهش مسئلت دارم که وجود ذی‌قیمت آن حضرت را برای امت و نهضت اسلامی و ملی ایران حفاظت فرماید. «رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ».

والسلام علیکم و رحمه الله و بركاته

سید محمود طالقانی

//پایان متن