متن حاضر، مقاله آیت طالقانی است که در اردیبهشت ماه ۱۳۳۸ در مجلۀ مجموعه حکمت به چاپ رسیده است. طالقانی در این مقاله، دین را بیان هدف عالی زندگی و وابستگی انسان با محیط و عمل بر اساس نتیجه و مسئولیت برمی‌شمارد. او تأکید دارد که مکتب‌های علمی تا کنون تنها توانسته‌اند طبیعت را مسخر کنند ولی هدف عالی زندگی را به دست نیاورده‌اند. اما مکاتب دینی و به خصوص مکتب اسلام بر مبنای وحی برنامۀ حیات را تنظیم و رابطۀ عمل و نتیجۀ آن را روشن می‌کند.