نسخه خطی انجیل برنابا به زبان ایتالیایی نخستین بار در قرن هجدهم میلادی در کتابخانه ای در شهر آمستردام کشف شد. برخی محققان دربارۀ انتساب آن به برنابا که از حواریون حضرت مسیح(ع) بود تردید کرده‌اند. پس از ترجمه این انجیل به انگلیسی و سپس عربی، نخستین بار حیدرقلی سردار کابلی در سال ۱۳۰۱ آن را از عربی به فارسی برگرداند اما ترجمه او تحت‌اللفظی و برای فهم عامه نسبتا دشوار بود. به همین سبب در سال ۱۳۴۴ در زندان قصر، آیت‌الله طالقانی به مرتضی فهیم کرمانی توصیه کرد ترجمه روان‌تری از این اثر ارائه دهد و خودش نیز مقدمه‌ای تحقیقی بر آن نوشت.
او در این مقدمه به شرح تاریخچۀ این انجیل و ایرادات و شبهاتی که بر آن وارد شده، پرداخته و از جمله این نظریه را که انجیل برنابا ساخته و پرداخته مسلمانان است، نقد کرده است. طالقانی در ادامه دلایل و راه‌هایی را توضیح داده که از طریق آنها می‌توان به اصالت این اثر و مطالبی که در آن آمده است، پی برد و در پایان چگونگی آشنایی‌اش با این کتاب و ترجمۀ آن را ذکر کرده است.