خطبه‌های طالقانی در نماز جمعه سوم

آیت‌الله طالقانی به نماز جمعه توجه ویژه داشت و بارها در مسجد هدایت از اهمیت آن سخن گفته بود و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی نیز بانی برگزاری نماز جمعه در مسجد جامع نارمک بود. بنابراین شش ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی پیشنهاد کرد سنت نماز جمعه احیاء شود. با موافقت امام خمینی(ره) با این امر، امامان جمعه در سراسر کشور منصوب شدند و طالقانی نیز به عنوان امام جمعه تهران، نمازهای باشکوهی را در دانشگاه تهران با حضور جمع زیادی از مردم اقامه کرد. آخرین نماز جمعه به امامت او نیز در بهشت زهرا برگزار شد.
نوزدهم مرداد ماه ۱۳۵۸، برابر با شانزدهم ماه رمضان، سومین نماز جمعه به امامت آیت‌الله طالقانی برگزار شد. او در خطبۀ اول این نماز ضمن این که حیات را محور اعتقادات اسلامی خواند، تأکید کرد قانون برای آن که الهی باشد، باید بر محور زنده کردن جامعه قرار گیرد. او همچنین، مردم را به هوشیاری در مقابل فتنه‌ها، که به کل جامعه آسیب می‌زند، فراخواند. طالقانی در خطبۀ دوم به موضوع تسبیح الهی و«تزکیه» پرداخت و تاکید کرد ابتدا باید تزکیه صورت بگیرد و انسان به وجه فطری خود بازگردد و سپس، عقل صحیح را کسب کند و در همین چارچوب جامعه که همچنان غبار دوران طاغوت را دارد نیز باید از این غبار پاک شود.

ادامه مطلب

طرح پیشنهادی آیت‌الله طالقانی برای تشکیل شوراهای محلی

دفتر آیت‌الله طالقانی به نمایندگی از ایشان طرحی برای «شوراهای محلی» تهیه کردند که در بیستم اردیبهشت در روزنامۀ اطلاعات به چاپ رسید. در این طرح برای تشکیل شوراها در سطح ده (روستا)، بخش، شهر، شهرستان و استان حدود اختیارات و وظایف در نظر گرفته شده است. همچنین، از عموم مردم خواسته شده که پیشنهادات و انتقادات خود در این خصوص را به دفتر آیت‌الله طالقانی ارسال کنند.
بر اساس این طرح، کدخدا و شهردار مستقیم از سوی شورای ده و شهر انتخاب می‌شوند و انتخاب دیگر مقامات محلی همچون بخشدار، فرماندار و استاندار با پیشنهاد شوراها و تایید مقام بالادستی در دولت انجام می‌گیرد. همچنین، شورای شهرستان حق وضع آیین‌نامه را دربارۀ امور فرهنگی، آموزشی، بهداشتی و دیگر مسائل منطقه‌ای را در چارچوب قوانین مجلس شورای ملی، دارد.

ادامه مطلب

درس‌های قرآنی؛ توحید، سرود آزادی

آیت‌الله طالقانی زمانی که در زندان به سر می‌برده، به صورت منظم و نیز پراکنده سخنانی پیرامون درس‌آموزی از قرآن و بهره‌گیری از مضامین آن برای زندگی ایراد کرده است که بخش منظم آن در کتاب «پرتوی از قرآن» به صورت تفسیر قرآن و بخش پراکندۀ آن بعدها در بخش «با قرآن در زندان» در کتاب «درس‌های قرآنی» منتشر شده است. بخش اخیر بر اساس یادداشت‌های شخصی محمدمهدی جعفری، از یاران و همراهان طالقانی در زندان، از آن سخنرانی‌ها تهیه شده است و از ۱۹ شهریور ۱۳۴۳ تا ۲۳ اردیبهشت ۱۳۴۴ را در بر می‌گیرد. جعفری در این باره می‌نویسد: «این مطالب را نه می‌توان تقریرات آیت‌الله طالقانی دانست و نه سخنرانی‌های ضبط شدۀ ایشان به حساب آورد. بلکه برداشت‌هایی است، غالباً نقل به مضمون، از این کمترین که گاه برای تکمیل جمله‌ای و مطلبی از خاطرۀ دچار پیری شده و احیاناً به فراموشی افتاده، سود جسته‌ام و گاه نیز از منابعی استفاده شده است.»
مطلب حاضر متن یکی از این سخنرانی‌هاست که در تاریخ دهم دی ماه ۱۳۴۳ ایراد شده و طالقانی در آن به بررسی معنای آزادی واقعی در نسبتش با «توحید» پرداخته است.

ادامه مطلب